“ลองรถใหม่หน่อยมั้ยครับ
?”
แบคฮยอนปรือตามองคนในชุดแวมไพร์ แก้วตาใสฉ่ำน้ำ
คอนแทกเลนส์สีน้ำทะเลกลับดูดึงดูดชานยอลเหลือเกิน
ริมฝีปากที่เผยอหอบหายใจก็ทำเอาร่างสูงใจกระตุกเหมือนกัน
เสียงปิดประตูรถดังขึ้นพร้อมกับร่างของคนสองคนที่นัวเนียกันอยู่
ชานยอลถูกคนตัวเล็กดันให้นั่งที่เบาะข้างคนขับ ตามด้วยร่างเล็กคร่อมตักไว้
แบคฮยอนอ้าปากรับลิ้นร้อนของคนใต้ร่างของตัวเอง
ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
กระดุมเสื้อลายเสือถูกปลดออกโยนไว้ที่เบาะคนนั่งเหลือเพียงร่างกายท่อนบนและแผ่นอกขาวบาง
มือเรียวจับแขนแกร่งไว้ทั้งสองข้างโดยที่ยังไม่ละริมฝีปากออกจากกัน แบคฮยอนจับแขนของชานยอลไขว้กับที่พิงศีรษะ
หยิบเสื้อของตัวเองมัดข้อมือแกร่งไว้
“ร้ายนักนะ...”
ชานยอลพูดเสียงเบา
หลุบตามองมือเล็กๆที่กำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกทีละเม็ดจนเหลือเพียงสามเม็ดข้างล่าง
แบคฮยอนใช้มือข้างที่ว่างเชยคางร่างสูงไว้ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วซุกกับซอกคอ พ่นลมหายใจอุ่นๆใส่พร้อมกับปลายลิ้นเล็กที่กำลังไล้ตั้งแต่หลังหูลงมาถึงไหปลาร้าของคนตัวสูง
แบคฮยอนเอื้อมมือไปหยิดสายเข็มขัดนิรภัยข้างตัว
แล้วรัดชานยอลไว้ไม่ให้ร่างสูงขยับตัวได้
คนตัวเล็กถดตัวลงไปนั่งข้างล่างที่วางเท้า ใช้มือลูบจากหน้าขาจนใกล้ส่วนอ่อนไหว
เล็บกรีดกางเกงผ้าเดนิมพอมีเสียง ช้อนตากัดปากมองคนที่โดนกักตัวอยู่
“นี่ชานยอล..ให้กูช่วยมั้ย
?” เลื่อนใบหน้ากดจูบผ่านเนื้อผ้าถึงแม้จะรู้สึกได้ถึงความคับพองของสิ่งที่อยู่ข้างในนั้น
“แบคฮยอน..อย่าเล่น”
“ไม่ได้เล่น
จริงจัง” แบคฮยอนพูดอีกครั้ง
มือข้างที่ว่างรูดซิปกางเกงลงมาทันที ชั้นในสีดำเผยให้เห็นสู่สายตา วางมือลงกับตำแหน่งเป้ากางเกงออกแรงบีบเบาๆ
นิ้วก้อยเรียวสวยเกี่ยวขอบกางเกงชั้นในลงมา
มือกอบกุมส่วนแข็งขืนของอีกคนไว้แล้วรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ
นัยน์ตาสีน้ำทะเลช้อนมองใบหน้าของอีกฝ่ายเป็นครั้งที่สอง
แลบลิ้นแตะลงกับส่วนหัวช้าๆโดยที่ยังสบตากับชานยอลอยู่
“อ่าห์...”
ชานยอลเกร็งมือแน่นถึงแม้จะถูกผูกไว้กับเบาะด้วยเสื้อ
ความเปียกชื้นจุดกลางลำตัวทำให้เขารู้ว่าแบคฮยอนกำลังทำอะไรอยู่
และกำลังมองตัวเองด้วยสายตาแบบไหน
คนตัวเล็กยังแกล้งชานยอลอยู่
แบคฮยอนใช้ปลายลิ้นแลบเลียแท่งเนื้อตื่นตัวเหมือนเป็นไอติมจนเต็มไปด้วยน้ำลาย ริมฝีปากเล็กห่อเป็นวงกลมครอบครองแกนกาย
มือข้างที่ว่างก็รูดรั้งส่วนที่เหลือจนสุดโคน
ฟันซี่คมขูดกับส่วนอ่อนไหวของชานยอลเพิ่มความกระสันกว่าเดิม
ร่างสูงเผลอยกสะโพกตอบกลับจนถูกคนตัวเล็กครางอือใส่
แบคฮยอนทั้งดูดทั้งเลียจนเมื่อยปาก
ช้อนตามองร่างสูงอีกครั้ง เหงื่อที่ไหลออกมาตามขมับและสันกรามที่นูนขึ้นมากกว่าเดิมเพราะชานยอลกัดฟันแน่น
เสียงทุ้มคำรามในลำคอครั้งสุดท้ายก่อนที่น้ำสีขาวขุ่นจะถูกปลดปล่อยจนเลอะมุมปาก
แบคฮยอนกลืนลงคอพร้อมกับรูดซิปกางเกงปิด มือเรียวแก้เสื้อที่รัดข้อมือแกร่งออกมาใส่
แล้วจึงค่อยปลดเข็มขัดนิรภัยให้
“ถึงหอเมื่อไหร่มึงโดนยันฟ้าเหลืองแน่แบคฮยอน...”
มีต่อนะแจ๊ะะะะะะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น