CRAVE - Chapter 14

“ลองรถใหม่หน่อยมั้ยครับ ?”

                แบคฮยอนปรือตามองคนในชุดแวมไพร์ แก้วตาใสฉ่ำน้ำ คอนแทกเลนส์สีน้ำทะเลกลับดูดึงดูดชานยอลเหลือเกิน ริมฝีปากที่เผยอหอบหายใจก็ทำเอาร่างสูงใจกระตุกเหมือนกัน

                เสียงปิดประตูรถดังขึ้นพร้อมกับร่างของคนสองคนที่นัวเนียกันอยู่ ชานยอลถูกคนตัวเล็กดันให้นั่งที่เบาะข้างคนขับ ตามด้วยร่างเล็กคร่อมตักไว้

                แบคฮยอนอ้าปากรับลิ้นร้อนของคนใต้ร่างของตัวเอง ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร กระดุมเสื้อลายเสือถูกปลดออกโยนไว้ที่เบาะคนนั่งเหลือเพียงร่างกายท่อนบนและแผ่นอกขาวบาง มือเรียวจับแขนแกร่งไว้ทั้งสองข้างโดยที่ยังไม่ละริมฝีปากออกจากกัน แบคฮยอนจับแขนของชานยอลไขว้กับที่พิงศีรษะ หยิบเสื้อของตัวเองมัดข้อมือแกร่งไว้

               

“ร้ายนักนะ...” ชานยอลพูดเสียงเบา หลุบตามองมือเล็กๆที่กำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกทีละเม็ดจนเหลือเพียงสามเม็ดข้างล่าง แบคฮยอนใช้มือข้างที่ว่างเชยคางร่างสูงไว้ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วซุกกับซอกคอ พ่นลมหายใจอุ่นๆใส่พร้อมกับปลายลิ้นเล็กที่กำลังไล้ตั้งแต่หลังหูลงมาถึงไหปลาร้าของคนตัวสูง

                แบคฮยอนเอื้อมมือไปหยิดสายเข็มขัดนิรภัยข้างตัว แล้วรัดชานยอลไว้ไม่ให้ร่างสูงขยับตัวได้ คนตัวเล็กถดตัวลงไปนั่งข้างล่างที่วางเท้า ใช้มือลูบจากหน้าขาจนใกล้ส่วนอ่อนไหว เล็บกรีดกางเกงผ้าเดนิมพอมีเสียง ช้อนตากัดปากมองคนที่โดนกักตัวอยู่

“นี่ชานยอล..ให้กูช่วยมั้ย ?” เลื่อนใบหน้ากดจูบผ่านเนื้อผ้าถึงแม้จะรู้สึกได้ถึงความคับพองของสิ่งที่อยู่ข้างในนั้น

“แบคฮยอน..อย่าเล่น”

“ไม่ได้เล่น จริงจัง” แบคฮยอนพูดอีกครั้ง มือข้างที่ว่างรูดซิปกางเกงลงมาทันที ชั้นในสีดำเผยให้เห็นสู่สายตา วางมือลงกับตำแหน่งเป้ากางเกงออกแรงบีบเบาๆ

                นิ้วก้อยเรียวสวยเกี่ยวขอบกางเกงชั้นในลงมา มือกอบกุมส่วนแข็งขืนของอีกคนไว้แล้วรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ นัยน์ตาสีน้ำทะเลช้อนมองใบหน้าของอีกฝ่ายเป็นครั้งที่สอง แลบลิ้นแตะลงกับส่วนหัวช้าๆโดยที่ยังสบตากับชานยอลอยู่

“อ่าห์...” ชานยอลเกร็งมือแน่นถึงแม้จะถูกผูกไว้กับเบาะด้วยเสื้อ ความเปียกชื้นจุดกลางลำตัวทำให้เขารู้ว่าแบคฮยอนกำลังทำอะไรอยู่ และกำลังมองตัวเองด้วยสายตาแบบไหน

               

                คนตัวเล็กยังแกล้งชานยอลอยู่ แบคฮยอนใช้ปลายลิ้นแลบเลียแท่งเนื้อตื่นตัวเหมือนเป็นไอติมจนเต็มไปด้วยน้ำลาย ริมฝีปากเล็กห่อเป็นวงกลมครอบครองแกนกาย มือข้างที่ว่างก็รูดรั้งส่วนที่เหลือจนสุดโคน ฟันซี่คมขูดกับส่วนอ่อนไหวของชานยอลเพิ่มความกระสันกว่าเดิม ร่างสูงเผลอยกสะโพกตอบกลับจนถูกคนตัวเล็กครางอือใส่

                แบคฮยอนทั้งดูดทั้งเลียจนเมื่อยปาก ช้อนตามองร่างสูงอีกครั้ง เหงื่อที่ไหลออกมาตามขมับและสันกรามที่นูนขึ้นมากกว่าเดิมเพราะชานยอลกัดฟันแน่น เสียงทุ้มคำรามในลำคอครั้งสุดท้ายก่อนที่น้ำสีขาวขุ่นจะถูกปลดปล่อยจนเลอะมุมปาก แบคฮยอนกลืนลงคอพร้อมกับรูดซิปกางเกงปิด มือเรียวแก้เสื้อที่รัดข้อมือแกร่งออกมาใส่ แล้วจึงค่อยปลดเข็มขัดนิรภัยให้

“ถึงหอเมื่อไหร่มึงโดนยันฟ้าเหลืองแน่แบคฮยอน...”

มีต่อนะแจ๊ะะะะะะ

CRAVE - Chapter 11

                คำพูดชวนโมโหทำเอาชานยอลหมดความอดทน มือหนาดึงแขนของแบคฮยอนมาติดกับตัวเองแล้วกระชากกระดุมเสื้อนอนหลุดออกมาทันที ร่างสูงกดมือเล็กลงกับเตียงพร้อมทั้งทาบร่างคร่อมทับ

                แบคฮยอนดิ้นแรงๆพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม แต่ริมฝีปากก็ถูกปิดเพราะปากของคนด้านบน จูบคราวนี้รุนแรงกว่าทุกครั้ง เพราะอารมณ์ของทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในเกณฑ์ปกติ กางเกงนอนตัวเล็กถูกดึงออกด้วยมือข้างเดียว ลำคอและแผ่นอกบางถูกชานยอลทั้งขบกัดจนเป็นรอยแดง

“เพื่อนกันเขาไม่ทำแบบนี้หรอกแบคฮยอน” เสียงทุ้มกระซิบ แล้วกดจูบลาดไหล่บางเม้มทำรอยคิวมาร์ก คนตัวเล็กปล่อยให้ตัวเองถูกกระทำ มันไม่เชิงว่าเต็มใจ...แต่ก็ไม่เชิงว่าต้องการ

“........”

“เพราะกูไม่ได้เห็นว่ามึงเป็นเพื่อนกูไง กูถึงได้กล้าทำกับมึง”  

“ฮึก...ไอ้ชานยอล...อ๊ะ” แบคฮยอนแบคฮยอนเผลอครางทันทีที่คนบนร่างสอดส่วนแข็งขืนเข้ามาโดยไม่มีการเตรียมตัวใดๆทั้งสิ้นแล้วขยับตัว ชานยอลประสานมือไว้กับนิ้วเรียวของแบคฮยอน ทั้งที่ด้านล่างยังคงกระแทกกับช่องทางของแบคฮยอนอยู่

                ความรู้สึกตอดรัดแน่นด้านในทำเอาร่างสูงขบกรามแน่น ชานยอลไม่ได้สนใจมือข้างที่ว่างของแบคฮยอนที่กำลังจิกไหล่ตัวเองจนเลือดซิบ เท้าเล็กจิกกับผ้าปูเตียง ใบหน้าที่มีเหงื่อกับน้ำตาผสมกันกลับดูยั่วแบบบอกไม่ถูก เสียงใสที่ครางสั่นข้างหูทำเอาชานยอลอยากจะกระแทกให้แบคฮยอนทรุดคาอกตัวเอง

“อ๊า..มึง..กูโกรธมึง..อ่ะ..อยู่”

“อืม กูง้อมึงอยู่”

                ร่างสูงเสยสะโพกโดนจุดกระสันของคนใต้ร่าง แบคฮยอนครางเสียงหลงทันทีแต่ยังไม่ยอมหันหน้ามาสบตากับชานยอล  คนตัวเล็กกำผ้าปูที่นอนจนเจ็บมือไปหมด ชานยอลจูบวนไปทั่วหน้าหวาน ปลายจมูกไล่หอมแก้มยุ้ยๆที่แดงทั้งสองข้าง มือหนารั้งลำคอของแบคฮยอนเข้าหาตัวเองอีกครั้ง ดูดดุนซอกคอขาวสร้างรอยใหม่

                ลมหายใจอุ่นๆที่รดคออยู่ทำเอาคนตัวเล็กขนลุกซู่ ด้านล่างยังขยับต่อเนื่องในขณะที่ด้านบนก็เริ่มถูกลวนลามจากปาร์คชานยอล คนตัวเล็กพยายามไม่ตอบสนอง แต่เพราะสัญชาติญาณจึงห้ามไม่ได้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาอยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้

ให้ตาย...

เขาเกลียดชานยอล....

แบคฮยอนอยากร้องไห้อีกรอบจังเลย...

มีต่อนะยูววววว

CRAVE - Chapter 7

                สิ้นสุดคำพูดกระดุมเสื้อนอนของแบคฮยอนก็ถูกปลดออกทันที มือหนาลูบไล้ผิวนุ่มลื่นมือ คนตัวเล็กที่กำลังงงๆอยู่เลยไม่ทันที่จะห้ามอะไร ริมฝีปากอิ่มกดจูบแก้มใสซับไปทั่วใบหน้าหวาน ลงมาลำคอขาวที่เพิ่งจะหายจากรอยคิสมาร์กรอบที่แล้วไป ลิ้นร้อนดูดดุนซอกคอขาวอย่างไม่เบานัก เสียงน้ำลายเฉอะแฉะดังลั่นห้องนอนที่เคยเงียบ มือข้างที่ว่างลดลงมาหยุดที่ตำแหน่งยอดอกสีหวาน ครอบครองลูกกวาดข้างซ้ายดูดดุนจนคนตัวเล็กครางกระเส่า มืออีกข้างสะกิดยอดอกอีกข้างไม่ให้คนได้หายใจหายคอ แบคฮยอนกัดปากแน่น มือเรียวกำผ้าปูที่นอนแทบจะหลุดติดมือมาด้วย

“ฮะ..อะ...มึง...” คนตัวเล็กเบ้หน้าเมื่อมือหนาเริ่มลูบไล้วนลงมาถึงหน้าท้องนุ่มนิ่มโดยที่ยังไม่เลิกวุ่นวายกับแผ่นอกของตัวเองซักที ใบหน้าหล่อเลื่อนลงมาจูบซับหน้าท้องนุ่มนิ่มจนคนตัวเล็กเกร็งด้วยความเสียว ถึงแม้ว่าจะเคยก็ไม่ได้แปลว่าแบคฮยอนจะชำนาญอะไรขนาดนั้นนะ

                เสียงดูดดังขึ้น รอยคิสมาร์กมีแทบทุกตำแหน่ง แบคฮยอนถูกอุ้มขึ้นมานั่งตักร่างสูงอีกรอบ ครั้งนี้เขาเพิ่งสังเกตว่าชานยอลถอดเสื้อแล้ว เสียงทุ้มติดหอบเอ่ยชิดใบหูเล็กพร้อมกับปลายลิ้นที่เล่นกับติ่งหูอันเป็นจุดอ่อนของแบคฮยอนจนแทบจะหายใจไม่ทัน

“เดี๋ยวันนี้กูจะสอนออนท็อป”

“หือ..อ๊ะ...ไอ้ชานยอล” กางเกงนอนขาสั้นถูกดึงออก ขาอ่อนปะทะกับแอร์เย็นๆที่กำลังถูกข่มด้วยอุณหภูมิร้อนจากคนในห้องทั้งสองคน นิ้วยาวไล้จากเข่าเนียนไปถึงต้นขาขาวใกล้กับสะโพกอวบนิ่ม มือออกแรงบีบขย้ำเบาๆให้คนตัวเล็กร้องครางเล่น

                กางเกงนอนผ้ายืดขายาวของชานยอลถูกถอดออกขว้างไปที่ข้างเตียง ส่วนแข็งขืนตั้งชันขึ้นมาโดยไม่ต้องปลุก มือหนาจับสะโพกของแบคฮยอนให้ยกขึ้นแล้วทิ้งตัวลงกับแกนกายของตัวเองทีเดียว บั้นท้ายนิ่มถูกทิ้งลงมากระแทกกับหน้าขาแกร่งจนเกิดเสียง ดัง

“อ๊า...อ๊ะ” แบคฮยอนครางเสียงหลงเมื่อปลายหัวมนแตะเข้ากับจุดเสียงที่สุดของร่างกาย ใบหน้าหวานเบ้ออกพร้อมกับกัดปากตัวเองแน่น ตาเรียวปรือลง มือยกไปคล้องคอของคนใต้ร่างไว้

“อืม..ต่อไปก็ขยับแบบนี้” ชานยอลยกสะโพกคนตัวเล็กขึ้นเล็กน้อยและปล่อยลงมาอีกครั้งจนแบคฮยอนเริ่มเข้าใจ แต่การขย่มแบบเด็กๆของแบคฮยอนนั้นยังไม่สะใจชานยอลเท่าไหร่ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าแบคฮยอนถูกจับกดเหมือนเดิมโดยมีชานยอลเป็นผู้คุมเกมส์เอง

                ขาเรียวยกพาดบ่าแกร่งไว้ นอนรับแรงกระแทกที่ดูเหมือนจะเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ของชานยอล แบคฮยอนโดนกระแทกกระทั้นจะหัวสั่นหัวคลอน แต่ทั้งคู่ก็ไม่หยุดถึงแม้ว่าเสียงครางและเสียงเตียงจะลั่นห้องและอาจจะดังไปถึงห้องอื่นแค่ไหน ถึงแม้ว่าหัวเตียงจะกระแทกกับผนังห้องที่ติดกับห้องของเพื่อนชานยอลก็ตาม

                ร่างสูงกัดฟันแน่นเมื่อถูกความนุ่มร้อนด้านในตอดรัดแน่นตามจังหวะ สันกรามนูนขึ้นมาเห็นได้ชัด บั้นท้ายนิ่มๆของแบคฮยอนสั่นตามแรงกระแทกของเขา แกนกายที่ขนาดเล็กกว่าเริ่มปริ่มน้ำขาวขุ่นออกมา ใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยเหงื่อชื้นกลับดูเซ็กซี่เหลือเกินในตอนนี้ ใช้เวลาไม่นานแบคฮยอนก็ปลดปล่อยน้ำรักเลอะหน้าท้องของเขา

                ชานยอลคำรามในลำคอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยออกมาบ้าง น้ำเหนียวหนืดสีขาวขุ่นไหลย้อนออกมาจากช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็กที่ยังตอดรัดอยู่ ชานยอลถอนแกนกายออกพร้อมกับหยิบกางเกงนอนขายาวข้างเตียงมาใส่  แบคฮยอนหลับไปแล้ว คนตัวเล็กเพียงแค่ยื่นหน้ามาจูบปากอิ่มเบาๆและหลับคาอกเขาไปแล้ว ริมฝีปากบางที่แดงเจ่อเผยออ้าออก หายใจเป็นจังหวะรดแผ่นอกหนาทั้งที่มือยังคล้องอยู่กับต้นคอแกร่ง

เหมือนว่าชานยอลจะลืมบอกแบคฮยอนไปอย่างนึงนะ...ว่าเขาไม่ได้อยากบุหรี่ตั้งแต่แรกแล้ว...