ชานยอลกดตัวแบคฮยอนลงกับเตียง
คนตัวเล็กตกใจนิดหน่อยแต่ก็เริ่มปรับตัวได้หลังจากคำพูดอันเป็นสัญญาณว่ารู้กัน
เขาทั้งคู่ห่างหายเรื่องนี้ไปเกือบเดือนเพราะกำลังยุ่งๆ
เหมือนไฟที่รอน้ำมันจุดให้ร้อนกว่าเดิม
ยิ่งห่างหายกันไปแบบนี้ยิ่งคิดถึงกันมากขึ้น
“คิดถึงกูอ่ะดี๊” แบคฮยอนเอ่ยแกมหยอกเมื่อชานยอลผละริมฝีปากออกมา
แขนเล็กโอบรอบคออีกคนอย่างรู้งาน
“จะยั่วอะไรนักหนาวะมึงเนี่ย”
ชานยอลใช้นิ้วชี้เคาะหน้าผากแบคฮยอนเบาๆพลางปล้นจูบจากริมฝีปากเล็กอีกรอบ มือหนาจับเอวคอดไว้
ผ้าคลุมอาบน้ำที่ทำท่าจะหลุดออกจากไหล่เล็กก็ไม่หลุดดูยั่วอารมณ์ของเขามากกว่าเดิมเสียอีก
“ที่ยั่วเพราะคิดถึงมึงไง ควาย”
เป็นคำด่าที่โคตรน่ารักเลยในตอนนี้....
“มึงแม่ง..โง่ แค่นี้ก็ไม่รู้”
“รู้อะไร” ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองคนใต้ร่างที่เอาแต่เม้มปากจิ้มลิ้มนั้นไม่หยุด
มือหนาเลื่อนขึ้นไปเขี่ยริมฝีปากแดกฉ่ำของแบคฮยอนไปมา
อดจะยิ้มเพราะความเอ็นดูไม่ได้ ใครบอกว่าชานยอลติดแบคฮยอนกัน
แบคฮยอนต่างหากที่ติดเขาน่ะ ไม่งั้นไม่ยั่วขนาดนี้หรอก
“อย่าแกล้งโง่ไอ้สัด...” พูดยังไม่ทันจบประโยคแขนเรียวก็ดึงข้อมือหนาให้โถมใส่ตัว
ริมฝีปากอิ่มกดจูบที่ปากแดงบาง
ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าภายในกลีบปากนุ่มด้วยความรุนแรงตามอารมณ์ที่ห่างหายกันมานาน
ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของอีกฝ่าย
ชานยอลดึงดูดกลีบปากแดงสด
มือหนาแหวกสาบเสื้อคลุมสีขาวจนหลุดออกมากองที่ไหล่เล็กขาวสะอาดตา
หลังจากสังเกตว่ารอยที่เคยทำไว้ที่คอแบคฮยอนมันเริ่มจางหายไปแล้ว
ชายหนุ่มกดจมูกสูดดมความหอมที่ซอกคอขาวเต็มแรงจนได้ยินเสียงหายใจลอดเข้าหู
มือหนาสอดใต้ชุดคลุมอาบน้ำราคาแพงไปใต้เอวบาง
เค้นสะโพกนิ่มใช้ปลายจมูกเลื่อนฟัดทั่วซอกคอและแผ่นอก
แบคฮยอนผู้ที่แพ้ชานยอลแค่เรื่องบนเตียงก็ได้แต่ทำอะไรไม่ถูกมือเรียวจิกกำผ้าปูที่นอนแน่นจนมือสวยช้ำ
ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะความเสียวที่อีกฝ่ายส่งมาให้ต่างหาก
“มึง...อ่ะ...”
“อะไร กูทำไมครับ?”
ลมหายใจร้อนเป่ารดซอกคอและกกหูทำเอาแบคฮยอนตัวอ่อนยวบ
ร่างบางคลายมือที่กำผ้าปูที่นอนไว้แล้วปล่อยให้ชุดคลุมอาบน้ำตัวเก่งหลุดออกไปง่ายดาย
คนตัวเล็กหลับตาพริ้ม เขาชินกับสัมผัสของชานยอลแล้ว
ชิน....ไม่ได้หมายความว่าเบื่อ ชินในความหมายของแบคฮยอนแปลว่าชานยอลคือที่สุดแล้ว เขาชินกับทุกอย่างที่คนคนนี้ทำ
“อ๊า! ไอ้ชานยอล!!!” แบคฮยอนเผลอครางเสียงแหลมเมื่อรู้สึกได้ถึงอะไรที่กำลังสอดแทรกช่องทางด้านหลัง
คนตัวเล็กลืมตามองคนที่กำลังเคลื่อนกายอยู่บนตัว ชานยอลกัดฟันขบกรามแน่น
เหงื่อไหลซึมลงมาจากไรผมเนื่องจากต้องใช้ความอดทนอดกลั้นมากที่จะไม่กระทำแบคฮยอนรุนแรงจนคนตัวเล็กเอวเดาะ
“กู...อืม.... ” ชายหนุ่มหลับตาครางพึมพำ
ช่องทางอุ่นร้อนตอดรัดส่วนปลายของเขาแน่นเสียจนอยากจะกระแทกแรงๆแล้วเสร็จอีกสักสามสี่รอบ
แต่พรุ่งนี้แบคฮยอนมีเรียนเช้า เขาเลยต้องพยายามยื้อยุดฉุดกระชากอารมณ์ของคนตัวเล็กให้นานที่สุด
อย่างน้อยก็ให้ได้หายคิดถึงกันบ้างแหละน่า
ไหล่เล็กสั่นไหวตามแรงกระแทกที่ถูกส่งมา
แบคฮยอนหงายมือจิกกับหมอนหนุนเอาไว้
ใบหน้าหวานเหยเกเล็กน้อยเมื่อส่วนปลายแตะเข้ากับจุดเสียวของตัวเองแทบทุกครั้ง มือหนาช้อนสะโพกของคนตัวเล็กขึ้นมาพร้อมกับชันเข่าให้ทำอะไรได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม
“อะ..ฮะ...ชะ..ชาน..ชานยอล อ้ะ อ้ะ”
คนตัวเล็กครางเสียงกระท่อนกระแท่นขาดตามห้วงอารมณ์
หน้าขาแกร่งที่กระทบกับบั้นท้ายจนเกิดเสียงดังไม่ได้น่ารำคาญเลยซักนิด
มันกลับดี..ดีมากจนบอกไม่ถูกเลยล่ะ
ชานยอลสวนสะโพกสอบถี่หลายๆครั้งเมื่อใกล้จุดสุดยอดเต็มที
ร่างสูงเผลอกำมือที่จับไหล่ของแบคฮยอนแรงจนเกิดรอยแดงขึ้นมา แต่อารมณ์ ณ
ตอนนี้คือเขาอยากปลดปล่อยจนไม่มีเวลาคิดหน้าคิดหลังแล้ว
เสียงครางหวานๆข้างหูและเหงื่อที่ไหลออกมาจากตัวแบคฮยอนทำเอาชานยอลคลั่งเป็นรอบที่ร้อย
น้ำสีขาวปลดปล่อยเข้าสู่ช่องทางสีแดง
ร่างสูงถอนแกนกายออกมาเป็นช่วงที่คนตัวเล็กปลดปล่อยพอดี
แบคฮยอนถูกดึงมานอนเกยบนแผ่นอกหนา
คนตัวเล็กพูดงึมงำไม่กี่คำก็หลับคาซอกคอที่เต็มไปด้วยเหงื่อของชานยอลเสียแล้ว ไม่วายเอาแก้มนิ่มๆมาถูให้เขาใจสั่นอีกนะ
ร่างสูงอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะหยิบกองเสื้อคลุมมาคลุมเอวแบคฮอยนไว้ลวกๆ
สายตาคมสำรวจดูว่าร่างเล็กมีรอยตรงไหนบ้าง
อาจจะเป็นคิสมาร์กที่เขาชอบทำให้แบคฮยอนบ่อยๆแต่คราวนี้เพิ่มมาคือ
รอยมือที่ไหล่ขาว
มือหนาลูบมันอย่างเบามือ
แอบเหลือบตามองว่าแบคฮยอนหลับไปแล้วจริงๆถึงได้ก้มจูบไหล่ทั้งสองข้างที่ทำให้คนตัวเล็กเจ็บตัวเพราะตนเอง
ลูกเสือที่กลายเป็นลูกแมวให้แค่เขานี่มันน่ารักจริงๆเล้ย......
มีต่อนะที่รัก เราคัมแบคแล้ว
