คำพูดชวนโมโหทำเอาชานยอลหมดความอดทน
มือหนาดึงแขนของแบคฮยอนมาติดกับตัวเองแล้วกระชากกระดุมเสื้อนอนหลุดออกมาทันที
ร่างสูงกดมือเล็กลงกับเตียงพร้อมทั้งทาบร่างคร่อมทับ
แบคฮยอนดิ้นแรงๆพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
แต่ริมฝีปากก็ถูกปิดเพราะปากของคนด้านบน จูบคราวนี้รุนแรงกว่าทุกครั้ง เพราะอารมณ์ของทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในเกณฑ์ปกติ
กางเกงนอนตัวเล็กถูกดึงออกด้วยมือข้างเดียว
ลำคอและแผ่นอกบางถูกชานยอลทั้งขบกัดจนเป็นรอยแดง
“เพื่อนกันเขาไม่ทำแบบนี้หรอกแบคฮยอน” เสียงทุ้มกระซิบ แล้วกดจูบลาดไหล่บางเม้มทำรอยคิวมาร์ก
คนตัวเล็กปล่อยให้ตัวเองถูกกระทำ มันไม่เชิงว่าเต็มใจ...แต่ก็ไม่เชิงว่าต้องการ
“........”
“เพราะกูไม่ได้เห็นว่ามึงเป็นเพื่อนกูไง กูถึงได้กล้าทำกับมึง”
“ฮึก...ไอ้ชานยอล...อ๊ะ” แบคฮยอนแบคฮยอนเผลอครางทันทีที่คนบนร่างสอดส่วนแข็งขืนเข้ามาโดยไม่มีการเตรียมตัวใดๆทั้งสิ้นแล้วขยับตัว
ชานยอลประสานมือไว้กับนิ้วเรียวของแบคฮยอน ทั้งที่ด้านล่างยังคงกระแทกกับช่องทางของแบคฮยอนอยู่
ความรู้สึกตอดรัดแน่นด้านในทำเอาร่างสูงขบกรามแน่น
ชานยอลไม่ได้สนใจมือข้างที่ว่างของแบคฮยอนที่กำลังจิกไหล่ตัวเองจนเลือดซิบ
เท้าเล็กจิกกับผ้าปูเตียง ใบหน้าที่มีเหงื่อกับน้ำตาผสมกันกลับดูยั่วแบบบอกไม่ถูก
เสียงใสที่ครางสั่นข้างหูทำเอาชานยอลอยากจะกระแทกให้แบคฮยอนทรุดคาอกตัวเอง
“อ๊า..มึง..กูโกรธมึง..อ่ะ..อยู่”
“อืม กูง้อมึงอยู่”
ร่างสูงเสยสะโพกโดนจุดกระสันของคนใต้ร่าง
แบคฮยอนครางเสียงหลงทันทีแต่ยังไม่ยอมหันหน้ามาสบตากับชานยอล คนตัวเล็กกำผ้าปูที่นอนจนเจ็บมือไปหมด ชานยอลจูบวนไปทั่วหน้าหวาน
ปลายจมูกไล่หอมแก้มยุ้ยๆที่แดงทั้งสองข้าง มือหนารั้งลำคอของแบคฮยอนเข้าหาตัวเองอีกครั้ง
ดูดดุนซอกคอขาวสร้างรอยใหม่
ลมหายใจอุ่นๆที่รดคออยู่ทำเอาคนตัวเล็กขนลุกซู่
ด้านล่างยังขยับต่อเนื่องในขณะที่ด้านบนก็เริ่มถูกลวนลามจากปาร์คชานยอล คนตัวเล็กพยายามไม่ตอบสนอง
แต่เพราะสัญชาติญาณจึงห้ามไม่ได้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาอยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้
ให้ตาย...
เขาเกลียดชานยอล....
แบคฮยอนอยากร้องไห้อีกรอบจังเลย...
มีต่อนะยูววววว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น